حس کن مرا ...

آدمی را میشناسم من که ساعتی بعد از نیمه شب ، بلند میشود پاورچین پاورچین از اتاقش بیرون میرود، در سکوت مطلق خانه خودش را میرساند به یخچال ، کیک باقی مانده از تولد را میخورد و برمیگردد توی تختش، آدمی را میشناسم من که به وقت غمگین شدن زانوهایش میلرزد ... آدمی را میشناسم من که تو یه یک روز 4اتفاق غم بار را پشت سر میگذارد و هنوز زنده است.... آدمی را میشناسم من که دار میزند حرفایش را بغض هایش را خواب هایش را....

که منتظر ضربه ی مهلک تری از زندگیست این آدم! ضربه ی مهلک تری برای بریدن از تمام خودش !